het feest 2

Aiden knikte begrijpend toen ze zei dat de meeste mensen wisten hoe ze ermee om moesten gaan. Bij haar was het de eerste keer, ze kon even goed denken dat ze gek werd. 'Hm, eigenlijk is het voor iedereen wel moeilijk, niemand weet wat ze in zo'n gevallen juist moeten doen.' Hij sprak ook voor zichzelf, omdat hij al eens afgewezen was terwijl ze nu toch had toegegeven dat ze iets voor hem voelde. Hij wist ook niet of hij actie moest ondernemen, of zoals hij nu deed wachten tot ze zelf iets zou zeggen of doen. 'Je loopt geen risico's,' zei hij zachtjes tegen haar.

Emma wist niet goed hoe ze moest reageren toen hij zei dat niemand echt wist wat ze moesten doen. Ze vroeg zich af of hij daarmee ook zichzelf bedoelde. Dat zou nog niet eens zo vreemd zijn, want hoewel ze zelf geen idee had hoe ze hiermee om moest gaan, moest hij geen idee hebben hoe hij met haar om moest gaan. Er viel even een stilte en ze probeerde een manier te vinden om rustig te kunnen reageren, terwijl ze ook probeerde te bedenken wat hij bedoelde toen hij zei dat ze geen risico's liep. Bedoelde hij dat ze zich geen zorgen moest maken over wat ze kon doen, dat hij het wel aankon, dat ze hem er eigenlijk geen kwaad mee deed? Ze wist het niet. 'Nee?' vroeg ze even zacht, toch zoekend naar een soort bevestiging.

Aiden merkte dat zijn woorden blijkbaar een indruk hadden gemaakt, want ze zat heel stilletjes voor zich uit te denken. Hij vroeg zich af waar ze aan dacht, wat er om ging in haar hoofd. Hij keek zelf opnieuw even naar hun handen, die zo ontspannen tussen hen in hingen. - Ze vroeg heel zacht of ze echt geen risico liep en hij kneep zachtjes in haar hand. 'Natuurlijk niet, ik ben er helemaal zeker van dat je me geen pijn kan doen.' Hij zweeg even. 'Of toch niet bewust,' verbeterde hij zichzelf. 'En moest je ooit de controle verliezen, weet ik zeker dat je het heel snel weer zal herstellen.' Hij wist niet wat hij er verder nog om moest zeggen, want zo dacht hij erover.

Emma keek hem aan en voelde de opluchting toen hij er zeker van was dat ze hem geen pijn zou doen en daarmee eigelijk zei dat hij haar vertrouwde. En zonder echt te weten waarom het zo logisch voelde om te doen sloeg ze haar armen om zijn nek en verborg ze haar gezicht tegen zijn schouder. Het was bijna een schok om hem zo dichtbij zich te voelen maar het voelde o zo goed. Ze wilde hem eigenlijk bedanken maar ze kreeg het niet voor elkaar ook maar een woord te zeggen, alsof er iets vastzat in haar keel waardoor het niet lukte om geluid te maken. En eigenlijk had ze ook niet het idee dat dat echt nodig was.

Aiden zag dat er iets veranderde in haar gezichtsuitdrukking. Het leek alsof er een last van haar schouders viel nu hij dat gezegd had. Hij glimlachte even naar haar, blij om te zien dat ze zo opgelucht leek. Zonder dat hij het zelf besefte had ze haar armen om hem heen geslagen en haar hoofd tegen zijn schouder begraven. Het was de eerste keer dat Emma zoiets deed, ze kwam zo dicht dat zijn maag op een positieve manier helemaal in de knoop lag. Hij was nog steeds verbaasd, daarom dat het ook even duurde voor hij zelf reageerde. Hij maakte zijn hand los van de hare en sloeg zijn arm om haar heen, schoof haar op die manier nog net iets dichter. Hij drukte zijn lippen even aarzelend in haar haar en glimlachte dan. Zelf wist hij ook niet goed wat te zeggen, helemaal niet zelfs.

Emma ontspande toen ze zijn arm om zich heen voelde, omdat dat betekende dat ze iets goeds deed. Ze sloot haar ogen even, niet helemaal zeker wetend waarneer ze hoorde te stoppen met hem omhelzen. Maar het voelde zo goed en veilig in zijn armen dat ze helemaal niet wilde dat ze weer normaal moest gaan zitten, ze wilde dat ze gewoon zo konden blijven zitten, samen. Haar hart was sneller gaan kloppen en de plekken waar hij haar huid had aangeraakt leken te branden, al was het vreemd genoeg op een goede manier. Ze wist niet waarom, en enkele seconden later besefte ze dat het haar eigenlijk ook helemaal niets uitmaakte waarom.

Ze bleef met haar armen om zijn nek zitten en Aiden glimlachte. Ondanks dat het de eerste keer was dat ze iemand aanraakte leek ze het volledig uit zichzelf te doen en het waren gebaren die hij al vaak genoeg gezien had. 'Je doet het best goed voor een beginneling,' zei hij plagerig. Hij kon zo zacht praten als hij wilde, haar gezicht zat toch vlak bij het zijne. Zijn hart klopte een paar slagen te veel toen hij besefte dat haar gezicht inderdaad heel dicht bij het zijne zat. De drang om zijn lippen op de hare te drukken was iets dat hij amper kon tegenhouden, maar hij zou niks overhaasten. Het was zo al ingewikkeld genoeg voor Emma.

Emma keek op toen hij zachtjes tegen haar praatte en ze glimlachte even al kon ze haar wangen ook weer rood voelen worden. Zelfs al was zijn stem zo zacht, ze kon precies verstaan wat hij zei. Haar blik ontmoette die van hem opnieuw en ze besefte opeens hoe dichtbij zijn gezicht was. Ze had zichzelf iets meer ruimte gegeven door haar armen te strekken en haar vingers raakten nu de achterkant van zijn hals aan. Zijn warme adem streek langs haar gezicht, en ze werd zich steeds bewuster van zijn hand om haar middel, al was het nou niet dat ze dat zo erg vond. Er was iets anders aan de manier waarop hij naar haar keek, het was dezelfde blik als die ze had opgemerkt in het water, en toen ze in haar fantasiestad hadden rondgelopen.

Hij moest glimlachen toen hij zag dat haar wangen opeens een rozige kleur kregen en hij keek even een andere kant op, zodat ze zich toch iets beter op haar gemak zou voelen. Ze gaf zichzelf iets meer ruimte door haar armen beter te strekken en niet veel later voelde hij haar koele vingers tegen zijn hals aan. Hij voelde dat hij van de koud en haar aanraking kippenvel kreeg. 'Nu heb ik je helemaal afgeleid van het feest en de lichtjes,' zei hij zacht op een verontschuldigende toon. Maar de glimlach op zijn gezicht toonde aan dat hij zich eigenlijk helemaal niet schuldig voelde.

De blos trok weer weg van haar wangen en ze zocht zijn blik weer. Hij verontschuldigde zich voor het feit dat hij haar nu had afgeleid en ze glimlachte opnieuw, wetende dat hij zich niet echt verontschuldigde, dat was in ieder geval wat de glimlach die zich om zijn lippen had gevormd haar liet zien. 'Je leidt me altijd af van wat er om me heen gebeurt,' antwoordde Emma zachtjes, de kleine glimlach nog steeds op haar gezicht en haar blik vast in die van hem gehaakt, alsof ze niet van plan was snel te laten gaan, 'maar dat is niet iets waar je je schuldig over zou moeten voelen.' Ze was blij dat het gevoel dat haar keel dichtzat weer was weggetrokken en dat ze het gevoel had dat ze weer normaal kon praten.

Hij grijnsde toen ze zei dat hij haar altijd aan het afleiden was van alles wat er om haar heen gebeurde. 'Dat gevoel komt me precies bekend voor,' zei hij met een glimlach. Ze was niet de enige die constant afgeleid werd door de andere. Hij had op dit feest enkel nog oog gehad voor haar en alles leek te verdwijnen als zij in de buurt was. Hun blik hadden gekruist en ze konden enkel elkaar nog aankijken. 'Mooi zo, want ik voel me niet schuldig,' zei hij met een glimlach. Hij keek naar haar en beet zacht op zijn lip. 'Emma, mag ik iets zeggen?' vroeg hij voorzichtig. Hij wilde het moment niet verpesten, want het voelde erg fijn, maar hij wilde wel dat ze het wist.

Emma's glimlach werd even breder toen hij opmerkte dat hij dat gevoel kende en dat hij zich er niet schuldig over voelde, aangezien dat het antwoord was waar ze op gehoopt had. Enkele seconden later leek hij serieuzer en was zijn stem twijfelend, voorzichtig terwijl hij tegen haar sprak. Ze keek hem even bestuderend aan voor ze knikte. 'Natuurlijk,' was haar zachte antwoord, al klonk er een bezorgde ondertoon in door. Waarom zou hij iets niet mogen zeggen? Dacht hij dat ze het iets was wat ze niet wilde horen? Ze keek hem opnieuw aan, al was de glimlach een beetje vervaagd en keek ze hem slechts aan, berekenend, voorzichtig.

Ondanks dat wat hij haar zou vertellen serieus en gemeend was, moest hij een beetje glimlachen om de angst die hij diep in haar ogen zag. Ze was bang dat hij iets gevaarlijks zou zeggen. 'Maak je geen zorgen,' zei hij zacht en trok haar opnieuw een beetje dichter tegen zich aan, ondanks dat zij ruimte gecreeërd had. 'Het is gewoon dat..' Hij zweeg even, niet wetend hoe hij nu juist moest verdergaan. 'Als ik te snel ga met bepaalde dingen, of je hebt afstand nodig zeg het dan oké? Het is voor mij ook niet gemakkelijk en ik wil je alle tijd geven die je nodig hebt.' vervolgde hij, er was niets meer van een glimlach te zien, omdat hij het echt wel serieus meende. 'We overhaasten niks oké?'

Hij liet haar met een glimlach en wat geruststellende woorden weten dat het niets ernstigs was maar dat hij het wel serieus nam, dus deed zij dat ook, al liet ze zich gewillig iets dichterbij hem trekken. Ze schudde haar hoofd toen hij zei dat ze niets zouden overhaasten, al wist ze niet echt wat er zou gebeuren als ze dingen zouden overhaasten? Wanneer overhaastte je zoiets? Waarschijnlijk als zij het allemaal niet begreep. Maar dat was oké, dit begreep ze nog en ze vond het lief dat hij zich daar zo mee bezig hield, al leek het haar duidelijk dat het niet erg geweldig moest zijn om naast iemand te zitten die de helft van de tijd gewoon schrok van wat er gebeurde en geen idee had wat ze moest doen of hoe ze moest reageren. Een glimlachje verscheen om haar lippen en de geschrokken blik was allang weer verdwenen.

Ze was erg gewillig toen hij haar dichterbij trok en het leek alsof ze helemaal niet meer bang of verlegen was in zijn buurt. Hij vond het fijn en het deed zijn woorden overbodig lijken, maar hij wilde toch dat ze het wist. Ze leek een beetje verward door zijn woorden, misschien wist ze niet wat hij ermee bedoelde. 'Ik bedoel, als je het een beetje raar vind dat ik je aanraak of als er een moment komt dat ik mezelf niet kan tegenhouden je te kussen, moet je het zeggen als ik te ver ga en je nog moet gewend raken aan al die dingen.' Hij wist niet hoe hij het anders moest uitleggen tegen haar.

Emma knikte langzaam, al was er nog een ding waar ze een beetje mee zat, al wist ze niet zeker hoe stom het was om dat te vragen of hoe ingewikkeld het voor hem zou zijn om het uit te leggen. 'Ik behrijp het,' zei ze, maar een paar seconden daarna keek ze weer op, haar voorhoofd heel lichtjes gefronsd. 'Aiden?' vroeg ze zacht. 'Wat is een kus?' Het leek iets zo vanzelfsprekends voor hem dat ze het aan de ene kant niet wilde vragen en aan de andere kant juist wel wilde weten omdat het dan dus waarschijnlijk iets was wat ze toch op een gegeven moment moest weten.

Aiden keek haar verbaasd aan toen ze vroeg wat een kus was. Hij was het gewend dat ze veel dingen niet wist, maar hij had verwacht dat ze daarvan toch op de hoogte was. Hij hoopte maar dat ze nooit zou vragen waar kinderen vandaan kwamen, want hij wist niet hoe hij dat simpel zou moeten uitleggen. Zelfs dit vond hij moeilijk. 'Als twee mensen elkaar leuk vinden, geven ze een kus. Het is heel romantisch en leuk om te doen,' zei hij met een glimlach tegen haar. Hij kreeg een brede glimlach. 'Als je wil, wil ik het je gerust tonen. Het is gemakkelijker om te doen dan uit te leggen.'

Zoals ze al had zien aankomen was het niet iets wat makkelijk was om uit te leggen en hij besloot uiteindelijk dat het makkelijker was om te laten zien dan om uit te leggen. Ze moest denken aan de eerste keer dat zij dat tegen hem had gezegd, de keer dat hij haar had gevraagd wat haar gave inhield en ze glimlachte even flauwtjes bij die herinnering. Een paar seconden lang keek ze Aiden aan, en toen knikte ze. 'Oké,' was haar zachte antwoord, al glimlachte ze weer toen ze hem recht aankeek en de grijns op zijn gezicht gaf. Ze moest toegeven dat ze er wel een beetje zenuwachtig van werd - wat als ze iets fout zou doen? - al was dat een beetje vreemd omdat ze nog geen idee had van wat er zou gebeuren. Misschien was dat juist wat haar zenuwachtig maakte.

Ze leek even na te denken over zijn verzoek en uiteindelijk zag hij dat ze de knoop had doorgehakt en stilletjes zei ze dat het goed was. Hij was zelf ook zenuwachtig, omdat hij geen idee had hoe het aanvoelde iemand te kussen die geen enkel idee had wat het juist betekende. Het maakte hem nog zenuwachtiger dat hij haar nu een algemeen beeld zou geven van een kus, wat als hij het verkeerd deed? En de eerste kus was natuurlijk iets wat je nooit vergat. Hij boog zich nog iets dichter naar haar toe, langzaam dat ze niet zou schrikken. 'Niet bang zijn oké?' zei hij nog zachtjes. Hij aarzelde nog even, om vervolgens zijn hand in haar haar te leggen en zijn lippen heel zachtjes op de hare te drukken, opnieuw om haar niet te laten schrikken.
-
damn verkeerde. Maar je weet dat het Aiden is ;p

Emma kon aan hem zien dat hij ook zenuwachtig was, maar ze zei er niets over en wachtte af, al bleef ze hem aankijken. Langzaam kwam hij iets dichter naar haar toe, bijna fluisterend dat ze niet bang moest zijn. 'Ik ben niet bang,' was haar zachte antwoord en een seconde later raakten zijn lippen die van haar. Het was alsof het gevoel dat haar maag zich omdraaide en haar hart sneller klopte verdubbeld werd en automatisch, zonder echt te weten wat er gebeurde of wat ze deed sloot ze haar ogen en de hand die nog steeds in zijn hals lag trok hem dichter naar haar toe. Het moest wel onbewust gaan want er was geen mogelijkheid dat ze nu helder kon nadenken. Ze voelde zijn hand in haar haar en haar huid tegen die van hem en zijn lippen op de hare en... Ze brak de kus af, trok vervolgens haar hoofd een stukje terug zodat ze hem kon aankijken, nog een beetje buiten adem van wat er net was gebeurd.

Ze trok hem dichter tegen zich aan en hij schoof graag dichter tegen haar aan. Ondanks dat ze zo klein was vergeleken met hem, leek ze overal. Haar warmte voelde hij tegen zich aan en hij wilde dat deze kus eeuwen bleef duren. Hij hoorde niets meer van wat er gebeurde om hen heen, moest er een bom ontploffen, hij zou het niet eens merken. Het enige wat hij voelde waren de lippen van Emma die zachtjes meebewogen met de zijne. Ondanks dat het haar eerste kus was, was ze heel goed. Hij merkte wel dat het een beetje onwennig was, maar verder deed ze het perfect. Niet veel later brak ze de kus af en trok ze haar hoofd een stuk bij hem vandaan. Hij schoof zelf ook een beetje achteruit om haar wat ruimte te geven en zelf hopelijk weer helder na te kunnen denken. Ze leek buiten adem en hij merkte dat hij zijn adem zelf ook niet meer onder controle had.
-
Ik zit hier zo hard te fangirlen dat het genant word ;o

Same, darling, same c:
-
Emma had gehoopt dat haar hartslag weer een beetje normaal zou worden als ze wat afstand nam, maar dat leek niet te gebeuren. Even keek ze hem alleen maar in stilte aan, simpelweg sprakeloos. Ze merkte dat hij haar wat ruimte wilde geven maar zelf leek hij ook niet helemaal rustig en ze kon niet anders dan even glimlachen. Een euforisch gevoel verspreidde zich door haar hele lichaam. Langzaam begonnen ook weer de andere dingen, de muziek, de mensen onder hen, tot haar door te dringen, al leek het nog een beetje dof vergeleken met wat ze net had meegemaakt.

Aiden sloot even zijn ogen en wachtte tot hij zijn ademhaling weer volledig onder controle had. Hij voelde nog steeds zijn hart kloppen tot in zijn keel, maar dat was niet zo erg. Dat gevoel had hij vaker gehad als hij bij Emma in de buurt was. Ze moest glimlachen toen ze gezien had dat hij net zoals zij moeite had om de controle terug te vinden en hij keek haar met dezelfde glimlach aan. 'En?' vroeg hij zacht en keek haar nieuwsgierig aan. Misschien vond ze dit helemaal niet leuk, of vond ze het juist heel raar. Hij wilde graag weten wat ze erover dacht en ergens was hij nog steeds een beetje zenuwachtig dat hij haar een slecht of verkeerd beeld had gegeven, of nog erger: dat hij haar eerste kus had verpest.

Hij vroeg haar wat ze ervan vond en ze wachtte even, maar besloot hem toen gewoon de waarheid te vertellen. 'Ik weet niet goed wat ik moet zeggen,' antwoordde ze langzaam, al was de toon in haar stem duidelijk positief, 'maar... op een goede manier, als dat een beetje logisch klinkt.' Haar hoofd wilde blijkbaar nog niet zo goed meewerken als ze net had gedacht. Ze keek hem even aan, nu ook lichtjes nieuwsgierig naar wat hij had gevonden. Had ze het een beetje goed gedaan of had ze stomme dingen gedaan en wilde hij eerst weten wat zij vond voor hij ging vertellen wat er mis was gegaan? Eigenlijk kon ze dat niet geloven, mede door de blik in zijn ogen en de glimlach op zijn gezicht.

Aiden glimlachte door haar woorden. 'Ik heb je opnieuw van je stuk gebracht?' stelde hij vast met een trotse glimlach op zijn gezicht. Maar het was omgekeerd net zo geweest. Het was niet dat hij al veel meisjes gekust had, maar nog nooit was het zo intens geweest dan bij Emma. Hij wilde niet dat het zou eindigen en de drang om haar opnieuw te kussen was iets dat er nog steeds was vanaf het moment dat ze zich had teruggetrokken. 'Het is waarschijnlijk een beetje verwarrend voor jou, waarschijnlijk vind je dit raar.'
-
En voor je het weet is het bijna 12 uur, damn wat gaat de tijd snel. Is het goed dat ik morgen weer reageer? Welterusten liefje! xxx

Emma glimlachte iets breder. 'Het lijkt erop dat je dat effect wel vaker op me hebt,' zei ze, blij toen ze zijn lach zag, omdat het, dacht ze in ieder geval, aangaf dat hij het ook fijn had gevonden en daar was ze blij mee. Hij merkte op dat ze dit waarschijnlijk vreemd moest vinden en daar dacht ze heel even over na voor ze antwoordde. 'Dat zou eigenlijk wel moeten, maar het voelde niet raar,' antwoordde ze eerlijk. Het was wel een beetje verwarrend geweest, daar had hij gelijk in gehad, maar dat viel ook wel een beetje te verwachten en ze vond het niet erg, vooral niet toen ze merkte dat ze daarin niet de enige was.
-
Is goed, slaap lekker lieverd c:

Aiden glimlachte. 'Ja, dat gevoel ken ik,' antwoordde hij. Ze zei dat ze het normaal raar zou moeten vinden, maar dit niet het geval was. Dan zal hij het misschien toch niet zo slecht gedaan hebben. Hij vond het niet fijn dat ze nu weer zo ver van zich afzat, maar hij had toch nog even ruimte nodig omdat hij nog steeds een beetje overrompeld was door de kus. Daarom zocht zijn hand de hare en verstrengelde zijn vingers met de hare. Zijn blik ging de andere kant op, de lichtjes en andere mensen die stonden te dansen of gezellig te praten konden hem misschien afleiden. Hij merkte niets op dat interessant was maar in de verte zag hij Lucas bij een groepje jongens staan. Hij keek grijnzend naar hun boven en de manier hoe hij zijn duim opstak naar Aiden gaf aan dat hij het gezien had.

Ze voelde zijn hand die de hare vastpakte en keek even naar hun verstrengelde vingers, een klein maar constant glimlachje op haar gezicht. Het voelde zo fijn om hem dichtbij haar te hebben. Hij kende het gevoel dat nog steeds in haar lichaam rondspookte, zei hij, al vroeg ze zich af of het voor hem ook de eerste keer was dat hij het voelde. Ze vermoedde van niet - hij leek immers veel meer van al dit te weten dan zij, en dat kon toch niet alleen van andere mensen geweest zijn? Haar blik volgde de zijne naar de andere kant van het plein, waar Lucas stond met een aantal andere jongens die ongeveer even oud waren als hij. Hij keek naar hen en Emma kon net een grijns onderscheiden op zijn gezicht, waarna hij een soort gebaar maakte wat ze niet helemaal begreep. 'Waarom doet hij dat?' vroeg ze zacht aan Aiden, hem even aankijkend.

sorry liefje dat ik vandaag niet meer kan reageren, net een stuk ijzer tegen m'n hoofd gehad en moet de ijszak vasthouden, mijn hoofd doet verschrikkelijk veel pijn..
-
morgen heb je zodra ik kan een reactie!

Natuurlijk! What's happened? Doe in ieder geval rustig aan en zorg dat je je weer helemaal goed voelt!

Nou, we verhuren hier thuis springkastelen. En ik ging mee met m'n vader er eentje ophalen. En achteraan heb je zo'n slang waar de lucht doorkomt en het wordt dichtgebonden met een riem (je kan het vergelijken met een broeksriem) en die riem heeft een dik ijzeren stuk. En bij het opruimen kreeg ik dat stuk tegen de zijkant van m'n hoofd. Ongelofelijk hoeveel pijn zoiets kan, mijn hele hoofd doet pijn ervan, om van de zwelling nog maar te zwijgen. :c
-
Aiden zag dat hoe ze moest glimlachen toen hij haar hand vastpakte. Ze werd even stil terwijl ze de woorden die hij net had gezegd tot haar liet doordringen. Hij had zelf ook nog even gegrijnst naar zijn jongere broer, om zijn ogen vervolgens even ten hemel te slaan. Hij glimlachte naar haar toen ze vroeg wat het gebaar was dat hij had gemaakt. 'Dit?' vroeg hij en stak zijn duim op. 'Dat betekent dat je iets goed vind, dus hij zal onze kus gezien hebben waarschijnlijk en het goed vinden.' Hij keek even naar Emma. 'Hij vind het goed dat we gekust hebben.'